Agnés Varda (d.1928), ilk adıyla Arlette, çoÄŸu kaynakta Yeni Dalga (nouvelle vague)’nın annesi ve büyükannesi olarak geçer ve bu hareketin tek kadın yönetmeni olarak filmler yapmakla kalmayıp, zamanla kendi stilini oluÅŸtururken bu güçlü sinemasıyla bir esin kaynağı olur. ÇocukluÄŸunu, doÄŸduÄŸu yerde, Belçika’da geçirdikten sonra Fransa’ya gider ve orada Jean Vilar’ın başında olduÄŸu Théâtre Nationale Populaire’de fotoÄŸrafçılık eÄŸitimine baÅŸlar.
Sinema serüveni ise yeni dalganın önemli isimlerinden Alain Resnais’nin katkılarıyla çektiÄŸi, 1955 yılında kurmaca-belgesel olan La Pointe Courte filmi ile baÅŸlar. Film aynı zamanda yeni dalganın (resmi olmayan) ilk filmi olarak geçer. 50’lerin sonlarına kadar genellikle belgesel türü görülen filmografisinde 60’lı yıllar boyunca yeni dalga içinde deÄŸerlendirilen birçok yapım görülür. 68-70 yıllarında Los Angeles’a “Lions Love” filmini çekmek üzere gider ve Fransa’ya tekrar dönüp sinemasındaki politik ve feminist hareket damarını çokça hissettiÄŸimiz ”L’une chante, l’autre pas” filmini çeker.
ÇaÄŸdaşı yönetmen Alexander Astruc’un “caméra-stylo” (kamera-kalem) fikrinden yararlanarak cinécriture (sinematik yazı) stilini geliÅŸtirir. 1962’de Cléo de 5 à 7 filmini yapmasının ardından Resnais ve Chris Marker’ın da içinde olduÄŸu yeni dalganın bir kanadı olarak geçen Left Bank (Rive Gauche) hareketi içinde yer alır. Varda’nın “kıyı”larında sinema serüveni boyunca eÅŸi Jacques Demy (yönetmen) ve resim, esin kaynakları olur.
“Hayatın yalnızca gerçeklikten ibaret olmaması size umut veriyor.”
